Fikirden Fiile
Oyun çocuk için çok önemli bir ihtiyaçtır. Onun kendini ifade etme yöntemidir. Kısacası oyun onun dünyasıdır. Serbest oyunda kurallar çocuğun kendi kurallarıdır. Kime ne rol vereceğine çocuk karar verir. Oyunun nasıl şekilleneceği tamamen onun hayal dünyasına kalmıştır. Bu dünyada her şeyi yapmaya özgürdür. Çocuk serbest oyunda mutlu hisseder çünkü ne yapacağı kararı ondadır. Normalde ifade edemediği pek çok duyguyu oyunla anlatır, o duygularla oyunla başa çıkar.
Çocuğun ihtiyacı tek başına, anne-babası, kardeşi veya akranları ile yapılandırılmamış oyun oynamaktır. Yani bir amaca hizmet etmeyen. Bir sonucu ya da çıktısı olmayan oyunlar. Önemli olan oynarken eğlenmektir. O gün çocuğun canı ne istiyorsa onu oynamak. Anne-baba ve ya öğretmeni eşlik edebilir ya da sadece orada olup izleyebilir. Kurallar çocuğun koyduğu kurallardır. Oyun çocuğun oyunudur. Hayatın mini provası olan bu oyunda onu tamamen özgür bırakmak mümkün mü? Tabiki mümkün. Bu özgürlüğü çocuklara gözetimli serbestlikle sağlarız. Çocuklar oynarken müdahale etmeden uzaktan gözlemle bunu sağlamak çocuğun herhangi bir tehlike hissettigi anda sizin orda varlığınızdan haberdar olması ona yetecektir.
Peki bizim öğretmen ve ya aile olarak serbest oyundaki katkımız ne olabilir?
Bizim yapmamız gereken yardım, ortam hazırlığı olmalıdır. Ortamda yapılandırılmamış oyuncaklar ve bazı materyaller (özgün oyun çıkarmaya yönelik) bulundurmalıyız. Bu oyuncaklar herhangi bir amaca hizmet etmemelidir. Çocukların hayal güçleriyle harekete geçirebilir ve böylelikle inovatif düşünmelerini de destekler.
Öğretmen olarak velilere serbest oyun zamanlarının kıymetini iyi ifade etmeliyiz. Genelde veliler ‘Serbest oyun oynuyorlar ama bu oyunda çocukların kazanımı ne?’ düşünceleri içinde oluyorlar. Çocuklar için serbest oyun zamanları yaratıcılıklarını geliştirmeleri için ve fikirlerini hayata geçirmeleri için büyük fırsat. Ve daha pek çok kazanım…
Serbest oyun zamanı çocuklar için cok kıymetli onları bu zamanlardan mahrum bırakmayalım.
